درمان و علت دررفتگی مکرر مفصل شانه و کتف چیست؟
درمان و علت دررفتگی مکرر مفصل شانه و کتف چیست؟
درمان و علت دررفتگی مکرر مفصل شانه و کتف چیست؟ در رفتگی مکرر شانه عبارتست از خارج شدن متوالی سر استخوان بازو از حفره ای به نام گلنوئید. در رفتگی در هر زمانی ممکن است رخ دهد حتی در زمان خواب.بیمار تا زمان برگرداندن شانه به حفره نمی‌تواند دست و بازو را حرکت دهد.
علل دررفتگی مکرر شانه و کتف چیست؟
در رفتگی ممکن است به علل مختلف در فرد رخ دهد، از جمله این موارد می‌توان به علل ارثی یا ساختاری همچون سستی ارثی مفصل، نوع آسیب منجر به در رفتگی، سن شخص و کشیدگی بیش از حد رباط شانه اشاره کرد.
سستی مفصل شانه از جمله عوامل ارثی است که در هر فرد متفاوت است و ممکن است یک نفر با هر آسیب جزئی دچار دررفتگی شانه شود و شخص دیگر در طول عمر خود درگیر این مشکل نشود.
در افراد مبتلا به سستی مفصل شانه آسیب جزئی هم می‌تواند باعث دررفتگی مفصل شود ،اما اهمیت سستی مفصل در آسیب های شدیدتر کمتر است. در اسیب های شدید در صورت دررفتگی دوباره مفصل در طول 2 سال اول پس از حادثه احتمال ناپایداری مفصل وجود دارد.
گاها دررفتگی شانه ناشی از کشیدگی شانه در حین انجام حرکات ورزشی از جمله والیبال، بسکتبال و بیس‌بال که در این نوع ورزش‌ها به حرکات بالای سر و کشیدگی زیاد نیاز است رخ می‌دهد.
سن شخص هم در بروز دررفتگی مکرر شانه و کتف موثر بوده به این صورت که هر چه فرد جوان‌تر باشد احتمال دررفتگی مکرر در فرد بیشتر است به نحوی که این عارضه در افراد بالای 40 سال به ندرت اتفاق می‌افتد.خطر کنده شدن لابروم در افراد جوان بیشتر است و از آنجا که عکس برداری با اشعه ایکس تنها قسمت های استخوانی را مشخص می‌کند، برای مطمئن شدن از کنده شدن لابروم از MRI و یا آرتروسکوپی استفاده می‌شود.
تشخیص دررفتگی شانه و کتف:
در منزل با درد شدید در انجام حرکت با شانه و بازو می‌توان به در رفتگی شانه و کتف پی برد و پس از مراجعه به پزشک، در وهله اول پزشک شانه را معاینه کرده و سپس دستور انجام پرتونگاری با اشعه ایکس را می‌دهد.
روش های درمان:
درمان با فیزیوتراپی که در این نوع درمان از چسب محافظ شانه، متحرک سازی مفصل،سرما یا گرما درمانی و انجام تمرینات مناسب استفاده می‌کندد.متخصص فیزیوتراپی تعیین می‌کند که زمان انجام تمرینات و تعداد و شدت حرکات باید چگونه باشد که علائم را تشدید نکند.
این تمرینات در راستای کاهش درد، افزایش دامنه ی حرکتی، افزایش قدرت، رفع حالت نامناسب اندامی و بهبود عملکرد به بیمار ارائه می‌شوند.
