شکستگی استخوان بازو
شکستگی استخوان بازو
شکستگی استخوان بازو جزو شکستگی های شایع به شمار می آید به گونه ای که یک بیستم شکستگی های بدن در استخوان بازو روی می دهد. باید گفت در کودکان احتمال شکستگی ساعد بیش از شکستگی بازو است.
مکانیسم شکستگی بازو زمین خوردن با دست کشیده است. در هنگام زمین خوردن، شخص دست خود را به طور غیر ارادی به سمت جلو آورده و در حالت کشیده قرار می دهد. با برخورد کف دست به زمین نیرویی که به دست و بازو وارد می شود منجر به شکستگی خواهد شد. دلیل دیگر این شکستگی ها سقوط از ارتفاع و تصادفات اتومبیل می باشد. معمولاً شکستگی تنه استخوان بازو در یک سوم میانی آن ایجاد می شود.
علائم
اغلب علائم شکستگی استخوان بازو مشهود و واضح است. حین ضربه ای که موجب شکستگی می شود فرد صدای شکسته شدن را می شنود یا احساس می کند و بلافاصله درد شدیدی در بازو ایجاد می شود.
بازوی شکسته شده متورم شده و تغییر شکل می دهد و پوست آن پس از مدتی کوتاه کبود می شود. بیمار درد بسیار شدیدی در ناحیه شکستگی احساس می کند بطوریکه این درد با حرکت دادن بازو شدت گرفته به همین دلیل بیمار در تلاش است با دست سالم خود ساعد و بازوی صدمه دیده را حمایت کند.
در هنگام معاینه بازو امکان دارد صدای به هم خوردن قطعات شکستگی با دست معاینه کننده احساس شود. در برخی موارد شکستگی استخوان بازو (به دلیل نزدیکی عصب رادیال به استخوان بازو) منجر به فلج عصب رادیال می شود.
فلج شدن این عصب می تواند خود را به صورت عدم توانایی در بالا آوردن مچ دست و انگشت های دست و همچنین کاهش حس در پشت دست نشان دهد.
برای تشخیص شکستگی استخوان بازو و شکل این شکستگی از رادیوگرافی استفاده می شود. در حقیقت تشخیص قطعی این نوع شکستگی در اکثر موارد با استفاده از رادیوگرافی ساده صورت می گیرد.
درمان غیر جراحی شکستگی تنه استخوان بازو: اکثر شکستگی های تنه استخوان بازو بدون انجام جراحی درمان می شوند. برای این منظور از گچ گیری مخصوصی به اسم گچ آویزان و از آتل گچی و یا از اسپلینت های بازویی استفاده می شود. در واقع معمول ترین شیوه درمان غیر جراحی شکستگی تنه استخوان بازو گچ گیری می باشد.
عمل جراحی
همانطور که قبلاً اشاره شد شکستگی تنه استخوان بازو را در بیشتر موارد می توان بدون انجام جراحی و فقط با گچ گیری یا استفاده مناسب از بریس درمان نمود. با این وجود در برخی موارد پزشک تصمیم می گیرد برای درمان شکستگی استخوان بازو از روش جراحی استفاده نماید. از جمله این موارد عبارتند از:
- شکستگی های باز
- شکستگی با سایر آسیبهای بدنی به ویژه شکستگی در اندام های دیگر همراه باشد. در این صورت بیمار نمی تواند مراقبت های ضروری را که در درمان با گچ مورد نیاز است به طور صحیح انجام دهد.
- اگر جااندازی بسته این شکستگی موفقیت آمیز نباشد و یا پزشک احساس کند درمان غیر جراحی نمی تواند شکستگی را در حالت مناسبی جوش دهد.
- در موارد مشخصی که شکستگی، با مشکلات عصبی یا عروقی همراه باشد.
درمان جراحی اغلب به صورت جااندازی باز شکستگی و ثابت نمودن قطعات شکسته شده با پیچ و پلاک می باشد. معمولاً در این نوع درمان فرد روز بعد از جراحی قادر خواهد بود آرنج و شانه خود را حرکت دهد.
دکتر مصطفی علوی
فوق تخصص جراحی اندام فوقانی (شانه و دست)
جراحی های ترمیمی و میکروسکوپی