ناپایداری مفصل شانه
ناپایداری مفصل شانه
ناپایداری مفصل شانه : باید گفت مفصل شانه در بین سایر مفاصل بدن دارای ویژگی های منحصر به فردی است. قابلیت حرکت این مفصل در همه جهات، از سایر مفصل های بدن بیشتر است. همین خصوصیت با وجود تمام فوایدی که دارد بزرگترین نقطه ضعف این مفصل محسوب می گردد چراکه به علت همین ویژگی این مفصل به راحتی ناپایدار میشود.
ناپایداری این مفصل یعنی ممکن است سر استخوان بازو به سادگی و با اعمال نیروی مختصری از حفره ای که در آن قرار گرفته و مفصل شده، خارج شود.
دلایل بروز
از جمله دلایل ناپایداری مفصل شانه عبارتند از:
ناپایداری در تمامی جهات: این بیماران سابقه ضربه به شانه چه به صورت شدید و چه به صورت مکرر و خفیف ندارند. در این افراد شلی بافتهای اطراف شانه مادرزادی بوده و اغلب در سایر مفاصل هم وجود دارد.
در رفتگی شانه: زمانیکه نیروی شدیدی به شانه اعمال می شود امکان دارد باعث دررفتگی شانه شود. در این وضعیت لیگامان های جلوی مفصل شانه دچار آسیب می شود. به این لیگامان صدمه دیده ضایعه بنکارت Bankart lesion گفته می شود. در صورتی که این ضایعه به طور صحیح درمان نشود مفصل شل شده و بعدها با اصابت هر ضربه خفیفی به سادگی در میرود.
ضربات پی در پی: برخی اوقات دلیل شل شدن لیگامانهای اطراف شانه دررفتگی شانه نمی باشد. این شلی امکان دارد در اثر اصابت ضربات خفیف و مکرر به شانه ایجاد شود. رشته های ورزشی نظیر والیبال، شنا و تنیس می تواند این ضربات مکرر و خفیف را به شانه ها وارد کند.
علائم
علائم ناپایداری مفصل شانه اغلب به صورت درد به دنبال اصابت یک ضربه خفیف، دررفتگی مکرر مفصل شانه، احساس لقی در مفصل شانه می باشد. بیمار در زمان انجام فعالیتهای معمولی روزانه و بدون این که فشار شدیدی هم به شانه اش اعمال شود دچار دررفتگی می شود.
بیمار در چند دررفتگی اول امکان دارد درد شدیدی احساس کند و برای جااندازی نزد پزشک مراجعه نماید اما پس از طی مدتی شانه به حدی ناپایدار و لق می شود که خود بیمار می تواند آن را جااندازی کند.
تشخیص
بعد از این که متخصص در خصوص ناراحتی بیمار از وی اطلاعات مورد نیاز را دریافت نمود شانه را معاینه می کند. ممکن است روش های تصویر برداری نظیر ام آر آی در شناسایی بافتهای صدمه دیده به پزشک کمک شایانی کند.
بیشتر بخوانید: جراحی شانه در اهواز
درمان ناپایداری مفصل شانه: پزشک ابتدا سعی می کند این بیماری را با روش های غیر جراحی درمان کند. اگر این روش ها پاسخ گو نبودند امکان دارد نیاز به عمل جراحی باشد.
از جمله روش های درمان غیر جراحی عبارتند از:
استفاده از داروهای ضد التهابی: داروهای ضد التهابی می تواند از شدت درد این افراد بکاهد.
تغییر در فعالیتهای جسمی: یعنی بیمار از انجام فعالیتهایی که در آن ها درد و ناراحتی اش افزایش می یابد، پرهیز نماید.
فیزیوتراپی: انجام نرمش هایی به منظور تقویت عضلات اطراف شانه و افزایش قدرت در کنترل آن ها
عمل جراحی: انواع گوناگونی از اعمال جراحی جهت برطرف نمودن این مشکل وجود دارد اما رایج ترین آن ها ترمیم ضایعه بنکارت می باشد. در این شیوه که امکان دارد به روش سنتی و با شکاف دادن جلوی شانه و یا از طریق آرتروسکوپی صورت گیرد لیگامانهای آسیب دیده و ضایعه بنکارت ترمیم خواهند شد.
دکتر مصطفی علوی
فوق تخصص جراحی اندام فوقانی (شانه و دست)
جراحی های ترمیمی و میکروسکوپی