رایج ترین دلیل دررفتگی شانه
رایج ترین دلیل دررفتگی شانه
یکی از متحرک ترین عضو بدن انسان شانه است. با توجه به تحرک بالایی که شانه داردف در خیلی از مواقع ممکن است دچار مشکلاتی شود. که یکی از آن مشکلات دررفتگی شانه است. مفصل شانه از کنار هم قرار گرفتن دو استخوان تشکیل می شود. و پایداری آن توسط بافت هایی که در اطراف مفصل قرار دارد، تامین می شود. دررفتگی شانه باعث می شود که سر استخوان در حفره ای که باید باشد، قرار نگیرد. یکی از بیشترین دررفتگی هایی که برای انسان اتفاق می افتد، دررفتگی شانه است. و رایج ترین دلیل دررفتگی شانه نیز آسیب های ورزشی است.
چگونگی ایجاد دررفتگی شانه
انواع دررفتگی شانه به دو بخش قدامی و خلفی تقسیم می شود.
دررفتگی قدامی
این نوع دررفتگی بدین شکل است.که سر استخوان بازو از حفره گلنوئید خارج شده و به سمت جلو حرکت می کند.
دررفتگی خلفی
در این نوع دررفتگی نیز برخلاف دررفتگی قدامی سراستخوان بازو از حفره گلنوئید خارج می شود و به سمت عقب حرکت می کند.
شایع ترین علت دررفتگی شانه
شایع ترین علت دررفتگی مفصل شانه زمین خوردن و سقوط با کف دست یا بر روی شانه است. چون هنگامی که فرد سقوط می کند. و به اصطلاح زمین می خورد، بطور غریزی دستش را سپر می کند. تا صورتش اسیب نبیند. و اولین جایی که به زمین برخورد می کند، دستانش است.
برخورد به زمین با کف دست و در حالتی که دست به خارج چرخیده است .می تواند موجب دررفتگی مفصل شانه شود.
در مواردی نیز دررفتگی در اثر برق گرفتگی یا یک تشنج شدید ایجاد می شود. که در این موارد چون سر به صورت ناگهانی به عقب می رود استخوان شانه جابجا می شود و دررفتگی شانه رخ می دهد.
علائم دررفتگی شانه
همان گونه که در بالا نیز به آن اشاره شد، دررفتگی شانه ممکن است به حالت قدامی یا خلفی رخ دهد. در صورتی که سر استخوان بازو از حفره گلنوئیدی به سمت جلو حرکت کند، در رفتگی قدامی رخ می دهد که علائم زیر را به همراه دارد.
تغییر ظاهری سرشانه و زاویه دار شدن آن
درد شدید در شانه که با تحرک دست بیشتر نیز می شود
ناتوانی در حرکت و محدودیت برای به حرکت در آوردن شانه
اسپاسن عضلات اطراف شانه
ورم یا کبودی در ناحیه شانه
گاها بی حسی در شانه
اگر دررفتگی به صورت خلفی باشد استخوان بازو به تنه نزدیک می شود و علائم زیر را شاهد خواهیم بود:
شانه به صورت چرخش به سمت داخل قرار می گیرد
بیمار توانایی چرخاندن بازو به داخل را ندارد
به طور کلی در رفتگی انواع و درجات مختلفی دارد که با شدت زیاد یا کم ایجاد می شود.
عوارض دررفتگی شانه
در رفتگی شانه عوارضی دارد که در ادامه به آن اشاره می کنیم.
آسیب عصبی یا عروقی که در مفصل شانه یا اطراف آن قرار دارند.
پارگی ماهیچه ها و تاندون هایی که از مفصل شانه شما پشتیبانی می کند را به دنبال دارد.
بی ثباتی شانه را به همراه دارد که این امر فرد را مستعد آسیب دیدگی های دیگر می کند.
پیشگیری از دررفتگی شانه
برای جلوگیری از دررفتگی شانه همواره باید مواردی را در نظر بگیرید.
مراقب باشید که هیچگاه زمین نخورید.
به طور مداوم ورزش کنید تا قدرت و انعطاف پذیری بالایی در برابر ضربه ها و آسیب ها داشته باشید.
هنگام ورزشض از محافظ مربوط به آن ورزش استفاده کنید.
پس از در رفتگی مفصل کتف، ممکن است فرد مستعد در رفتگی در آینده نیز باشد. برای جلوگیری از بروز مجدد، تمرینات قدرتی و پایداری خاصی را که پزشکتان بعد از آسیب دیدگی تجویز کرده است را انجام دهید.
درمان دررفتگی شانه
از اولین اقدام هایی که در هنگام دررفتگی شانه ایجاد می شود. جاانداختن شانه است. معمولا این جاانداختن در اتاق عمل و با بیهوشی انجام می شود. یا با استفاده از مسکن های قوی درد بیمار را تا حد زیادی کم می کنند. و در حالت بی حالی قرار می گیرد. و در آن صورت استخوان را جا می اندازند. تا بیمار بتواند درد ناشی از جاانداختن استخوان را تحمل کند. در این موارد بیمار را به صورت طاق باز می خوابانند و پزشک در بالای سر بیمار قرار می گیرد. و ملافه ای را از زیر بغل بیمار عبور می دهد و آن را طوری حرکت می دهد که استخوان سر جایش قرار بگیرد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
در صورتی که به دررفتگی شانه مشکوک شدید سریعا به پزشک مراجعه نمایید. اما قبل از رفتن نزد پزشک موارد زیر را رعایت کنید.
از حرکت مفصل جلوگیری کنید. به هیچعنوان شانه را جابجا نکنید یا آن را به زور نخواهید به جای خود برگردانید. این کار باعث می شود عضلات و اعصاب و رباط ها آسیب ببینند.
از کمپرس یخ برای کاهش درد و ورم استفاده کنید. گاها خونریزی داخلی نیز با کمپرس یخ کنترل می شود.
مدت زمان ریکاوری بعد از جراحی شانه
ریکاوری بعد از جراحی شانه دو مرحله دارد. مرحله اول که بعد از جراحی است تا زمانی که فرد قادر باشد کارهای اولیه خود را انجام دهد. مرحله دوم نیز زمانی است که فرد بتواند قدرت بدنی و بهبودی کامل خود را به دست آورد. اگر دررفتگی شانه به طور کامل اتفاق افتاده باشد، حدود 6 هفته مرحله اول و 10 هفته مرحله دوم به زمان نیاز دارد. البته زمان برگشت به فعالیت ورزشی و جسمانی سنگین ممکن است تا شش ماه نیز زمان نیاز داشته باشد.
تشخیص دررفتگی شانه
در ابتدا پزشک برای تشخیص دررفتگی شانه معاینه فیزیکی انجام می دهد و میزان ورم و نافرم شدن شانه را بررسی می کند. در مرحله بعد برای تشخیص دقیق تر عکس رادیولوژی از شانه تجویز می کند که باید توسط بیمار سریعا انجام شود. در عکس رادیولوژی مفصلی که دررفته است، شکستگی و هر گونه آسیب دیگری که بر مفصل وارد شده قابل تشخیص است. در نهایت اگر نتوان با عکس رادیولوژی نیز دررفتگی یا شکستگی را تشخیص داد پزشک بنا بر صلاحدید خود عکس ام آر آی را تجویز می کند.
روش های درمان دررفتگی شانه
دررفتگی شانه درمان های مختلفی دارد که عبارتند از:
جاانداختن مفصل
در این روش درمانی پزشک تلاش می کند تا وضعیت شانه تان را به حالت قبل برگرداند. قبل از جا انداختن حتما از شل کننده عضلات یا مسکن استفاده می کنند.
عمل جراحی
اگر مفصل شانه ضعیف باشد، و با وجود درمان های اولیه باز هم دررفتگی ادامه دشته باشد باید دست به جراحی زد. در موارد نادر، ممکن است عصب ها یا رگ های خونیتان آسیب دیده باشند که در آن صورت نیز به عمل جراحی نیاز خواهید داشت.
فیزیوتراپی
یک برنامه توانبخشی منظم می تواند به نوعی درمان کننده باشد و قدرت عضلات را به خوبی برگرداند. فیزیوتراپی برای سرعت دادن به فرایند بهبود دررفتگی شانه و همچنین برای تضمین گرفتن بهترین نتیجه از درمان بسیار مهم است.
دارودرمانی
در این روش درمانی پزشک با تجویز داروی شل کننده عضلات و مسکن سعی در کنترل بیماری دارد تا به مرور زمان بهبودی حاصل شود.
کلام آخر
اگر دچار یک دررفتگی شانه نسبتاً ساده و بدون آسیب عمده به عصب و بافت ها شده اید، جای نگرانی نیست. به احتمال زیاد مفصلتان در طول چند هفته بهبود می یابد. البته فراموش نکنید که خطر بروز مجدد دررفتگی در آینده برای شما زیاد خواهد بود. دکتر مصطفی علوی فوق تخصص جراحی شانه از جمله سرشناس ترین و متبحرترین پزشکان در این زمینه هستند که در این شرایط می توانند به خوبی راه درمان مناسبی را برای شما در نظر بگیرند.