کیست های گانگلیونی

کیست های گانگلیونی

کیست های گانگلیونی : در این مقاله در خصوص کیست های گانگلیونی، علائم و روش های درمان آن توضیحاتی ارائه می شود. کیست سینوویال مچ دست یا گانگلیون شایع ترین تومور یا توده خوش خیم دست است. منشاء این توده از کپسول مفصلی مچ دست و در برخی موارد از غلاف سینوویال تاندون می باشد.

دلیل ایجاد این توده به طور دقیق مشخص نشده با این وجود حرکات یکنواخت و تکراری مچ دست یا ضربه های مکرر وارد شده به مچ ممکن است باعث بروز این عارضه شوند. به این توده غلیظک نیز گفته می شود.

علائم بالینی

شایع ترین نشانه گانگلیون در مچ دست که سبب می شود بیمار نزد پزشک مراجعه نماید، وجود یک توده برجسته در پشت مچ دست است. این توده دارای سطحی نرم، یکنواخت و گرد می باشد. برخی اوقات توده نرم بوده اما در بیشتر موارد سفت است.

ممکن است توده دردناک باشد. یکی دیگر از علائم گانگلیون فشار آن به اعصاب مچ دست است. این فشار ممکن است سبب فلج عصب و گزگز یا بی حسی شود. همچنین احساس ضعف و ناراحتی در دست یکی دیگر از علائم این بیماری می باشد.

لازم به ذکر است شایعترین ناحیه گانگلیون، پشت مچ دست است. دومین ناحیه شایع قدام (جلو) مچ دست نزدیک شریان رادیال می باشد و سومین ناحیه شایع گانگلیون در قدام و قاعده انگشت های دست است. گانگلیون های پشت (خلف) دست اغلب گرد، ثابت و نرم هستند.

داخل کیست های گانگلیونی، مایعی چسبناک، زرد رنگ و ژلاتیتی وجود دارد. گانگلیونهای کف دست اغلب دردناک و سفت هستند.

کیست های گانگلیونی امکان دارد با گذشت زمان کوچک تر یا بزرگ تر شده و یا حتی محو شود. لذا اندازه آن در حال تغییر می باشد. به طور معمول در زمانی که بیمار کارهای زیادی را با مچ دستش انجام می دهد کیست بزرگ تر خواهد شد.

ممکن است کیست مدتی محو شود و با گذشت زمان مجدداً عود کند. در اکثر موارد عارضه حتی بدون درمان بعد از چند سال برطرف می شود.

روش های درمان

گانگلیون توده ای بی ضرر و خوش خیم می باشد و اغلب خود به خود رفع می شود؛ در نتیجه در اکثر اوقات نیازی به درمان نداشته و پزشک به بیمار این اطمینان را می دهد که این توده برای وی مشکلی به وجود نمی آورد. چنانچه گانگلیون دردناک باشد استفاده از بریس های مچ دست می تواند این درد را برطرف کند.

از روش های دیگری نظیر خارج نمودن مایع کیست با سوزن و تزریق کورتیکوستروئید درون کیست جهت درمان این عارضه استفاده می شود.

در تمامی روش های درمان فوق امکان عود توده وجود دارد. مطمئن ترین روش با کمترین احتمال عود درمان جراحی می باشد. این جراحی اگر با بیهوشی عمومی انجام شود احتمال عود کمتری نسبت به جراحی با بی حسی موضعی خواهد داشت.

شیوه دیگر برداشتن کیست های گانگلیونی، آرتروسکوپی است که در این تکنیک زخم ناحیه جراحی کوچک تر از شیوه های جراحی سنتی می باشد. در همه روش های اشاره شده کل کیسه بافتی که توده را ایجاد نموده به همراه مایع داخل آن یکجا از بدن خارج می گردد.

دکتر مصطفی علوی

فوق تخصص جراحی اندام فوقانی (شانه و دست)

جراحی های ترمیمی و میکروسکوپی